تأثیر آموزش چهره به چهره قبل از عمل در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران بزرگسال تحت عمل جراحی قلب باز

مقدمه: اضطراب و افسردگی از جمله مشکلات روحی متعاقب جراحی‌های قلبی و بستری شدن در بیمارستان است. از این‌رو ارایه اطلاعات و آموزش به بیمار را می‌توان به عنوان جز حیاتی مراقبت‌های پرستاری در جهت کاهش افسردگی و اضطراب نام برد آموزش بیمار به شیوه‌های مختلفی صورت می‌گیرد که نوع انفرادی و چهره به چهره یکی از شیوه‌های مؤثر در این زمینه است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش چهره به چهره در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران بزرگسال تحت عمل جراحی قلب باز بیمارستان شفا کرمان در سال 87-86 انجام شد. روش: این مطالعه نیمه تجربی روی 120 بیمار که به طور تصادفی و پس از همسان‌سازی از نظر سن، جنس، وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل، نوع جراحی به دو گروه 60 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند انجام شد. افرادی که آموزش چهره به چهره و کتابچه آموزشی را دریافت کردند در گروه تجربی قرار گرفتند و در گروه کنترل فقط آموزش معمول بخش ارایه گردید. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه افسردگی و اضطراب بیمارستانی (HADS) جمع‌آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر محاسبه میانگین و انحراف معیار از آزمون‌های t و ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون با نرم‌افزار SPSS v.14 استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد میانگین افسردگی و اضطراب دو گروه بعد از عمل کاهش یافته است (0001/0>p). به این صورت که نمره اضطراب در گروه تجربی از 63/11 قبل از عمل به 68/6 بعد از عمل رسیده است این در حالی است که نمرات در گروه کنترل به ترتیب 3/13 و 6/9 بوده است. در مورد افسردگی نیز نمره قبل از عمل در گروه تجربی 33/10 به 85/5 بعد از عمل رسیده است که در گروه کنترل به ترتیب 28/11 و 16/9 بوده است. در مورد ارتباط بین افسردگی و اضطراب و ویژگی‌های فردی نتایج نشان داد افسردگی در زنان و افراد معتاد بالاتر و میزان اضطراب در بی‌کارها بیشتر از شاغلین بوده است (05/0p